ویژه نامه رحلت پیامبر(ص) , شهادت امام حسن مجتبی(ع) , شهادت امام رضا(ع) _89

 

  مدينه حال و هواي غريبي دارد....

       

چندي است كه شهر پيامبر(ص)، مونس اشك و آه شده است و خاطره خنده و تبسم را از ياد برده است...
از آن هنگام كه كاروان بزرگ حج ، از زيارت خانه خدا باز گشته‏اند، هر لحظه سيماي ملكوتي پيامبر(ص)افروخته‏تر مي‏شود و سرو بلندش، پس از يك عمر تلاش و پيكار، خميده‏تر.
نگاهي به علي(ع)مي‏افكند و مي‏فرمايد:
كليد گنجهاي دنيا و آخرت را به من پيشنهاد كرده‏اند و مرا ميان آن و ملاقات پروردگار مخير ساخته‏اند.
اما من ديدار با خدا را برگزيدم
علي(ع)پريشان مي‏شود؛ چرا كه دريافته است، پيامبر(ص)آخرين لحظات حيات را تجربه مي‏كند.
بيست و اندي سال، تلاش و پيكار و وقايع تلخ و شيرين آن، از برابر ديدگانش رژه مي‏روند.
به ياد مي‏آورد كه چگونه بر سرش خار و خاشاك مي‏ريختند و پاي نبوتش را با كينه‏هاي ديرينه مي‏خليدند.
دوران تلخ شِعب ابي‏طالب و ناله‏هاي جانگداز سميه و بلال  در زير خروارها عداوت و دشمني، از خاطرش محو نمي‏شود.
اما اينك، در آن سوي آسمانها،
پيامبران و اولياء، صف در صف، انتظار مقدمش را مي‏كشند و ملايك به يُمن ورودش بهشت را آذين بسته‏اند.
فرشتگان ديدگان ملتمس خود را فرش راه او كرده‏اندو جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل، چشم از زمين بر نمي‏دارند.
گويا در اين دنيا، دل در گرو دلبندي دارد ، كه نمي‏تواند بدون او از اين كره خاكي دل بر كند.
دلبندي كه حاصل عمر اوست و تمامي رنجهاي نبوت را در دامان پر مهر و عطوفت او تحمل كرده است
گردباد حوادث را مي‏بيند، كه پس از او فاطمه‏اش(س)را در بر مي‏گيرند و گُل وجودش را در تندباد ظلم و تعدّي پرپر مي‏كنند.
از سوي ديگر، فاطمه چگونه بي‏پدر، در اين ظلمتكده خواهد ماند.
چگونه مي‏تواند پس از اين، بر خاك سرد و تيره مرقد پدر بنگرد...........

---

 
من شش دهه برای حسینت گریستم                      تا اشک غم برای تو جاری کنم حسن

 

سلام، غریب تر از هر غریب!
         سلام، مزار بی چراغ، تربت بی زایر، بهشت گمشده!
                 سلام، آتشفشان صبر، چشمان معصوم، بازوان مظلوم، زبان ستمدیده!
                            سلام، سینه شعله ور، جگر سوخته، پیکر تیرباران شده!
                                                                                               سلام، امام غریب من!

 
سردار مظلوم عشق!
جز تو، کدامین سردار، در مأمن خانه‏اش آماج ستیز دشمنان شد و کدامین دلاور چون تو، به تیغ توطئه کشته شد؟!

تو کدامین عهد را روز ازل بسته‏اى که حتى مزارت، حتى کفنت، آماج ستم ستمگران است؟

اى کریم اهل بیت
قلب اندوهگینمان در عزاى تو، دیدار و شفاعتت را در قیامت مى طلبد تا طعم بخشندگى تو را دریابیم

ای کریم آل طه
باور کن آسمان، تاب تنهایی نمی آورد و کمرش زیر داغت، خم خواهد شد.
          وقتی تو رفتی، چشمان آسمان سیاهی رفت و اشک از نگاه ستاره غلتید.
                             باور کنم، تشییع غریبانه پیکرت را در هجوم بی امان نفرت و کینه؟

 

---

 

سلام بر تو ای عصمت هشتم!

 کوچه های توس، هنوز بوی عطرآگین تو را می دهد و آوای غریب ملایک هنوز در طواف حریم کبریایی ات به گوش می رسند

زائری بارانی ام...  آقا به دادم می رسی ؟
بی پناهم ... خسته ام... تنها...
                                                به دادم می رسی ؟
گر چه آهو نیستم اما پر از دلتنگیم ...
                               ضامن چشمان آهوها...
                                                             به دادم می رسی ؟
من دخیل التماسم را به چشمت بسته ام ...
                                                  هشتمین دردانه زهرا به دادم می رسی ؟؟؟؟؟؟؟؟

ای امام الرئوف!
همراه با کبوتران حرمت، محزون و گریان دل را به دور بارگاه تو پر مى دهیم تا با زمزمه ملائک همراه شویم

 

 

اربعین_89

 

 
اربـعیـــن آمـــد و اشگــم ز بـصـر می‏آید
                گوییا زینب محزون ز سفر می‏آید
                           باز در کرب و بلا شیون و شینی برپاست
                                                كــز اسیران ره شام خبر می‏آید

    

اسلام را عاشورا بیمه کرد و عاشورا را اربعین.

اربعین که می آید، باید از زینب گفت؛ از حاصل زخم ها و نمازهای نشسته ای که هنوز او را به یاد دارند.

اربعین می آید؛ اما تلاوت زیبایی را تنها در چشمان زینب علیهاالسلام باید جست

اربعین می شکفد و نام زینب گل می کند. زینب از آن چه یزیدیان شرم زده هراس داشتند هم بالاتر بود

زینب علیهاالسلام ، با خطبه ای از غربت در میان هلهله زنان شام، گل گریه کاشت

اربعین است و کاروان تأثیرگذار عشق آمده است ...فرزند مکه و منا ـ زین العباد ـ آمده است؛ پیک انقلاب گر، برای شامیانی آمده است که دل هاشان از بنای مسجد دمشق هم سخت تر بود.

اربعین آمده است؛ همراه سپاه پیروز افتخار و وارثان خون و روشنی

چهل روز از اشک های کربلا می گذرد؛ قطراتی که حاوی پیام فتح اند و دلاورمردی. امروز «جابر» و «عطیه» خود را به مدفن حنجره آزادگی رسانده اند.

در چهلمین روز، تنها چیزی که برای همه تداعی می شود، حدیث خون و پیروزی است.

سجاده نشین لحظه های سرخ عبادت! دستی برآور و سینه ام را عاشورایی کن.می خواهم پس از چهل وادی رنج و گریه، نام تو، مستی فزای دقایق عزایم باشد.