________مداح مظلوم________

مردی به خانه رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و درخواست دیدار نمود، هنگامی كه پیامبر(ص)خواست از خانه خارج شود و به دیدار آن مرد برود، جلو آینه یا ظرف بزرگی از آب داخل اتاق ایستاد و سر و صورت خود را مرتب كرد.

عایشه از دیدن این كار تعجب كرد. پس از بازگشت آن حضرت پرسید: یا رسول الله، چرا هنگام رفتن در برابر ظرف آب ایستادی و موها و سر و صورت خود را مرتب كردی؟

فرمود: ای عایشه، خداوند دوست دارد، هنگامی كه مسلمانی برای دیدار برادرش می‌رود، خود را برای دیدار او بیاراید!!

حضرت علی (ع) فرمود: رسول اكرم (ص)هرگز با احدی دست نداد كه دست خود را از دست او جدا كند، تا اینكه طرف دست خود را جدا می‌ساخت و احدی كاری به او نمی‌سپرد كه آن را رها كند، تا زمانی كه طرف از حاجت خود صرفنظر می‌كرد. و با احدی به گفتگو نپرداخت كه سكوت كند، تا وقتی كه طرف ساكت می‌شد، و بالاخره هرگز دیده نشد كه آن حضرت پای مباركش را در برابر همنشینی دراز نماید.

رسول خدا صلی الله علیه و آله در مسجد نشسته بودند كه مردی وارد شد و آن حضرت به احترام او از جای خویش برخاست. مرد گفت: ای رسول خدا! جای گسترده و وسیع است. آن حضرت فرمود: این از حقوق مسلمان بر مسلمان دیگر است كه چون وی را برای نشستن نزدیك خویش دید، برای او جابجا شود.

ودخل رجل المسجد وهو جالس وحده فتزحزح له، فقال الرجل : فی المكان سعة یا رسول الله ، فقال صلى الله علیه وآله : إن حق المسلم على المسلم إذا رآه یرید الجلوس إلیه أن یتزحزح له(بحارالانوار، ج 16، ص 240)

پیامبر اكرم (ص) جای خاصی برای نشستن در نظر نمی‌گرفت ، و سعی می‌كرد در پایین مجلس بنشیند. دوست نداشت در هنگام نشست و برخاست، كسی به احترام او برخیزد. و در این رابطه فرمودند: كسی كه دوست دارد دیگران به احترام وی از جا برخیزد، جایگاهش آتش است

پیامبر خدا در كنار سفره همانند بنده متواضع می‌نشست، و سنگینی خود را بر روی ران چپ می‌افكند. هرگاه در حال صرف غذا بود، تكیه نمی‌داد. با نام و یاد خدا شروع می‌كرد، بین دو لقمه خدا را یاد می‌كرد و سپاس ‍ می‌گفت. وقتی غذا تناول می‌فرمود، نام خدا را می‌برد و حمد و سپاس خدا را بین دو لقمه به جا می‌آورد. این نكات حاكی از توجه به ولی نعمت و یاد و نام خدای سبحان می‌باشد.

او هیچ گاه زیاده روی در تناول غذا نداشت. وقتی بر طعامی دست می‌نهاد، می‌فرمود: به نام خدا، خدایا؛ بر ما مبارك قرار ده.

او هیچ غذایی را بد نمی‌شمرد، اگر میل داشت، تناول می‌كرد و اگر به طعامی تمایل نداشت، آن را ترك می‌كرد. حضرت تنها غذا نمی‌خورد، دوست داشت دسته جمعی باشد، بهترین طعام برای او طعام دسته جمعی بود. در هنگام غذا از همه زودتر شروع می‌كرد و آخر از همه دست می‌كشید، تا دیگران در غذا خوردن شرم نكنند و گرسنه برنخیزند. از جلو خودش غذا می‌خورد، غذای داغ نمی‌خورد، و غذای او بسیار ساده، مانند نان جو بود، هرگز نان گندم نخورد، و به غذای ساده پرانرژی مانند رطب علاقه داشت.

جابربن عبدالله تعریف می‌كند: روزی ابوالهیثم غذایی پخت و رسول خدا صلی الله علیه و آله و یارانش را به خوردن آن دعوت كرد و چون اصحاب از خوردن غذا فارغ گشتند. رسول خدا صلی الله علیه و آله به یارانش فرمود: به برادر میزبانتان ثواب برسانید. گفتند: چگونه باید به او ثواب رساند؟
فرمودند: هنگامی كه كسانی به خانه مردی داخل شدند و غذایش را خورده و نوشیدنی‌هایش نوشیده شد و برای او دعای خیر كردند. همین كار موجب ثواب رساندن به او خواهد شد.

روایت شده، رسول مكرم اسلام صلی الله علیه و آله در سفری بود. برای طعام، امر فرمود گوسفندی را ذبح نمایند.
شخصی عرض كرد: یا رسول الله! ذبح گوسفند به عهده من، و دیگری گفت كه پوست كندن آن با من، و شخص دیگر گفت كه پختن آن با من. آن حضرت فرمود: جمع كردن هیزم هم با من باشد. گفتند: یا رسول الله، ما هستیم و هیزم جمع می‌كنیم. نیاز به زحمت شما نیست. فرمود: این را می‌دانم، لیكن خوش ندارم كه خود را بر شما امتیازی دهم. پس به درستی كه خداوند كراهت دارد از بنده‌اش كه ببیند او خود را بر دوستانش امتیاز داده است.